نظام معیار قرآنی و اسلامی، تربیت اخلاقی و نقش معلم در اجرای صحیح آن

اتحادیه بین المللی آموزش و پرورش، تربیت را فراهم کردن رشد کامل توانایی های هر شخص به عنوان فرد و نیز به عنوان جامعه ای مبتنی بر همبستگی تعاون دانسته است تربیت از تحول اجتماعی جدایی ناپذیر بوده و یکی از نیروهای تعیین کننده تحول است بنابراین هدف تربیت و روشهای آن باید به طور دائم با پیشرفت شناخت کودک و انسان و جامعه که حاصل علم و تجربه ،است مورد بازنگری قرار گیرد. تربیت اخلاقی از آنجا ضرورت می یابد که معمولا میان خواسته ها و امیال متعدد مادی افراد و نیازهای اخلاقی و معنوی او تعارض، صورت می گیرد. برنامه درسی در واقع همان برنامه آموزشی پیشنهادی است که بیانگر کشاندن یادگیرنده به سویی است که برای رشد وی ترجیح داده شده است و تکیه بر نظام ارزشها دارد و برنامه درسی وسیله ای برای رسیدن به آرمانها تحقق هدفها و انجام دادن مقاصد تربیتی است.معلم باتوجه به نفوذ معنوی اش قلب و اندیشه و رفتار دانش آموز را تسخیر مینماید تمام رفتار معلم از کوچکترین حرکات و اشارات او تا نحوه گفتار و عملش ممکن است توسط دانش آموزان تقلید شود.دانش آموز معلم را الگو و سرمشق اخلاق و رفتار خویش قرار میدهد. زیرا شاگرد معلم را سرآمد افراد و والاترین شخصیتها می داند، پس سعی میکند کمالات و شخصیت او را در خویش تجلی دهد و همان راه را برود که او رفته است. شاگرد آنچه را که معلمش خوب بداند، او نیز آن را خوب و پسندیده می.انگارد. او معلم را محور تمام ارزشهای انسانی اجتماعی میداند و بنابراین حتی گاه ضد ارزشهای وجود معلم را نیز ممکن است ارزش پندارد.

Keywords:

نظام معیاراسلامی , تربیت اخلاقی , برنامه درسی , معلم , الگو , رفتار , مدرسه