بررسی و نقد ادبیات پایداری در دهه های اول و دوم انقلاب اسلامی

ادبیات پایداری یکی از مهم ترین ابعاد ادبیات است که در ادبیات فارسی بیشترین اثر را داشته است. موضوع ادبیات پایداری مقاومت، ظلم ستیزی، جنگ، اختناق و... است. هدف مقاله توصیفی- تحلیلی حاضر بررسی مقایسه ای ادبیات پایداری در دهه های اول و دوم انقلاب اسلامی است. با توجه به بررسی های به عمل آمده می توان اذعان کرد که با وجود تاریخچه، اهمیت و اثرگذاری ادبیات پایداری در ایران بازهم چالش هایی همچون بحران مخاطب، ضعف مبانی نظری و نظریه پردازی و... وجود دارد، اما این چالش ها باعث نشده است، ادبیات پایداری به فراموشی سپرده شود. در دهه اول انقلاب اسلامی ادبیات پایداری ابعاد ظلم ستیزی حکومت طاغوت و مقاومت مردم در مقابل این حکومت در بر گرفته است و در دهه دوم ادبیات پایداری، ابعادی همچون جنگ، شهادت، مقاومت و... مردم ایران را در مقابل جنگ تحمیلی با عراق در بر گرفته است، که در عصر حاضر نیز، بعد از گذشت بیش از ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران هم اکنون این نوع از ادبیات که هم به صورت نثر و هم به صورت شعر بیان شده، جایگاه مناسبی را در میان مخاطبان دارد.

Keywords:

ادبیات پایداری , مقاومت , دهه اول انقلاب اسلامی , دهه دوم انقلاب اسلامی