تحلیل فعالیت سامانه بارشی مانسون هند در تابستان ۱۴۰۱ بر روی نواحی ساحلی جنوب ایران

همه ساله بخشی از کشور ایران بویژه جنوب شرق تحت تاثیر سامانه های بارشی مانسونی اقیانوس هند قرار می گیرد که در ایامی شاهد تقویت و گسترش این سامانه ها به سایر نقاط کشور هستیم. از اواخر تیر لغایت دهه اول مرداد ۱۴۰۱ شاهد تقویت این شرایط ناپایدار(بارش های شدید) بر روی اکثر نقاط کشور بودیم که متاسفانه خسارات جانی و مالی را بدنبال داشت. در این پژوهش به بررسی ابعاد مختلف فعالیت سامانه بارشی مانسون هند در این بازه زمانی بر روی کشور پرداخته ایم. نتایج نشان داد که یکی از اصلی ترین عوامل را می توان گرم شدن سطح زمین دانست و همین شرایط گرمایش سطح زمین سبب شکل گیری کم فشارهای موسمی گردیده که در حین گردش سبب انتقال حجم وسیعی از رطوبت به داخل کشور شده است . مقادیر شاخص های ترمودینامیکی نیز همگی حاکی از پتانسیل بالا برای رخداد رگبار های شدید و کوتاه مدت بوده است. دورپیوند دو قطبی اقیانوس هند درحال حاضر در فاز منفی می باشد، به این معنی که بی هنجاری منفی دمایی را در غرب اقیانوس هند داریم که منجر به تقویت واچرخند روی دریای عرب می شود. این مولفه نیز سبب تقویت و نفوذ جریانات دریا به خشکی از اقیانوس هند به خشکی های شبه قاره هند و جنوب کشور ما می شود. از تحلیل عوامل سینوپتیکی، دینامیکی و ترمودینامیکی پیداست که همه این عوامل برای رخداد اینچنین بارش های سیل آسایی در منطقه کاملا فراهم بوده است و بررسی آماری نشان می دهد که این شرایط به ندرت اتفاق می افتد.

Keywords:

مانسون , هند , شاخص همرفتی , شاخص دور پیوند , ایران