تعهدات بیمه گران در برابر اشخاص ثالث

گرچه وسایلنقلیه امروزی از قبیل، هواپیما، اتومبیل و... جابجایی کالا و مسافر را تسهیل نموده اند، لیکن استفاده از هر یک از آنها گاه موجب بروز سوانح و تحقق خسارات مختلفی شده است. در این میان، وسایل نقلیه موتوری زمینی به واسطه استفاده توسط عموم مردم، نقش بیشتری در ایجاد آن و مآلا خسارتی دارند که نسبت به خسارات ناشی از دیگر وسایل حمل و نقل امروزی، مشهود تر است. گستردگی سوانح رانندگی و آثار سوء و گاه خانمان سوز ناشی از آن، محقق را بر آن داشت تا ضمن تحقیق پیرامون مسئولیت دارندگان وسایل نقلیه وجبران خسارات ناشی از این سوانح، برای یافتن تمهیداتی هر چه بهتر و ارائه پیشنهادهایی سازنده، نگاهی به حقوق انگلستان داشته باشد که با تکیه بر کامن لا، از غنای کافی در این مورد برخوردار است. به همین خاطر و جهت تامین این هدف، ضمن وضع ضوابطی خاص، بیمه گران را مکلف نموده تا خسارات مالی و جانی زیان دیدگان ناشی از سوانح رانندگی را جبران نمایند. از این رو، قرارداد بیمه منعقد شده بین بیمه گذار و بیمه گر نقش شایانی در تعیین تعهدات بیمه گر داشته و اصولا حدود آن را مشخص می نماید که گاه مقنن، به جهت تامین هدف مذکور، قرارداد و سقف مقرر در آن را نادیده انگاشته و بیمه گر را طبق حکم قانون متعهد به جبران کامل خسارت دانسته است. شایان ذکر اینکه گستردگی مصادیق خسارت (اعم از مالی، جانی و معنوی) و و جامعیت روش های جبران آن در حقوق انگلستان، این هدف را بهتر تامین می نماید که امید است در قانون گذاری های آتی این نکات مد نظر قرار گیرد.

Keywords:

سوانح رانندگی , خسارت , خسارات بدنی , خسارات مادی , خسارات معنوی , تعهدات بیمه گران.