بررسی و تحلیل مهم ترین پارامترهای ژئوپلیتیکی-جغرافیایی-حقوقی موثر بر عدم عضویت جمهوری ترکیه در اتحادیه اروپایی

گرایش به اروپایی شدن آنکارا از پیشینه ای به قدمت تاسیس جمهوری ترکیه در سال ۱۹۲۳ برخوردار است بگونه ای که تلاش روزافزون برای الحاق در اروپا، جز لاینفک اندیشه و جهت دهنده سیاستهای آنان بوده است. نقطه آغاز این آرزو در سال ۱۹۶۳ و با امضای توافق نامه آنکارا برداشته شد که هدف آن دستیابی طرفین به ائتلاف اقتصادی کامل در چارچوب جامعه اقتصادی اروپایی و با حق امتیازات تجاری شرکا بود اما این روند تا زمان فعلی (۲۰۲۴م) محقق نشده و با موانع بسیاری مواجه شده است. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی به تبیین مناسبات ژئوپلیتیکی آنکارا-بروکسل پرداخته که پس از انجام پژوهش مشخص گردید؛ مسائل فرهنگی، عوامل اقتصادی، جمعیت زیاد، نقش پررنگ ارتش ترکیه در سیاست، مسائل حقوق بشری، ژئوپلیتیک مهاجرت، نوع مناسبات با قبرس و یونان، نسل کشی ارامنه، وضعیت دستگاه قضایی ترکیه، موضوع ژئوپلیتیک اقلیت ها و مخالفت برخی اعضای اروپایی همچون آلمان و فرانسه از مهمترین پارامترهای موثر در عدم عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا بوده اند.