بررسی هیستوپاتولوژیکی میزان شیوع نکروز آبششی در ماهی کپور بومی دریاچه پریشان

مقدمه: گوشت ماهی بنا به دلایل متفاوتی بر دیگر دام های اهلی که مصرف خوراکی دارند ارجعیت دارد. با توجه به اهمیت استفاده از گوشت ماهی سلامت آن به منظور استفاده در جامعه ی انسانی بسیار ضروری به نظر می رسد. سندرم نکروز آبششی یکی از مهم ترین بیماریها در صنعت پرورش ماهی است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی هیستوپاتولوژیکی میزان شیوع نکروز آبششی در ماهی کپور زردک دریاچه پریشان کازرون میباشد.روش کار: در این تحقیق ۱۰۰ قطعه از ماهیان کپور(زردک) دریاچه پریشان کازرون صید و در محفظه های کائوچوئی با پودر یخ به آزمایشگاه ارسال شد. در آزمایشگاه ماهی شناسی دانشکده دامپزشکی، پس از اندازه گیری خصوصیات بیومتریم همانند وزن، طول و ... و نیز بررسی های بالینی، اقدام به کالبد گشایی شد و پس از بررسی و ثبت مشاهدات، آبشش هر ماهی جدا گردید و به محلول فرمالین ۱۰٪ انتقال یافت. سپس با تهیه مقاطع بافتی از آبشش نمونه ها و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، آنها را مورد مطالعه میکروسکوپی قرار داده شد. نتایج: در ۳۱٪ نمونه ها، یک یا چند نشانه میکروسکوپیک مشاهده شد و در ۶۹٪ نمونه ها، هیچ گونه علامت آسیب شناسی گزارش نگردید. مهم ترین علائم میکروسکوپیک شامل، ۲۸ مورد متلاشی شدن غشای سیتوپلاسم، ۲۳ مورد هایپرترونی سیتوپلاسم، ۲۵ مورد هایپروتروفی هسته، ۱۷ مورد پیکنوز، ۱۱ مورد جایگزینی بافت همبند میباشد.