افرازش انگیز ه ی تدریس اعضای هیات علمی کشاورزی غرب کشور

پژوهش حاضر با هدف ارایه ی مدل ارتقای انگیزه تدریس اعضای هیئت علمی رشته های کشاورزی در دانشگاه های دولتی غرب کشور با دیدمان آمیخته (کمی - کیفی) اکتشافی انجام شد. در بخش کیفی از نظریه پایه ور استفاده شد که به شناسایی مولفه های مدل ارتقای انگیزه تدریس اعضای هیئت علمی انجامید. روش پژوهش در بخش کمی علی-ارتباطی بود. جامعه ی آماری بخش کیفی پژوهش، اعضای هیئت علمی دارای سابقه مدیریتی و آشنا به مباحث انگیزشی بودند. پس از مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند با ۱۹ تن از آنان آستانه سودمندی به دست آمد. جامعه آماری بخش کمی پژوهش نیز اعضای هیئت علمی دانشکده های کشاورزی دانشگاه های دولتی غرب کشور به شمار ۴۸۶ تن بودند که بر مبنای جدول کرجسی و مورگان شمار ۲۱۵ تن به عنوان نمونه به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی تناسبی انتخاب شدند. داده های بخش کمی نیز از طریق پرسشنامه محقق ساخته بر مبنای یافته های بخش کیفی گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از طریق سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی با استفاده از نرم-افزار MAXQDA انجام شد، در بخش کمی نیز از نرم افزار SPSS۱۸و SmartPLS۳ استفاده شد. یافته های پژوهش در بخش کیفی به شناسایی ۵۰ نشانگر در قالب هفت دسته عامل ساختاری، حرفه ای، روانشناختی، محیطی، اجتماعی، مدیریتی و علمی انجامید. یافته های بخش کمی پژوهش نشان داد که همه ی هفت فرضیه پژوهش مورد تایید می باشند.

Keywords:

انگیزه تدریس , اعضای هیئت علمی , آموزش عالی کشاوزی , ارتقای انگیزه