نوآوری در روش های پژوهش ترکیبی: روش شناسی یا روش پرستی

گرایش فزاینده به استفاده از روش های ترکیبی در رساله های دکتری، نگرانی درباره استفاده مناسب از این روش ها در تحقیقات علوم اجتماعی و رفتاری را مطرح ساخته است. این پژوهش توصیفی با هدف بررسی رویکرد، طرح و روش های پژوهش به کار رفته در رساله های دکتری مدیریت آموزشی و آموزش عالی در دهه اخیر (۱۳۹۰-۱۴۰۰) انجام شده است. در راستای پاسخگویی به سوالات پژوهش، چکیده و فصل سوم ۸۵ رساله دکتری پایان یافته در بازه زمانی فوق بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد نزدیک به سه چهارم (در مجموع ۷۳ درصد) پژوهش ها با هدف ارائه الگو و مدل و ۶۳ درصد آن ها بر مبنای رویکرد ترکیبی اکتشافی متوالی انجام شده اند. همچنین در ۶۰ درصد موارد از طرح نظریه زمینه ای در مرحله کیفی و همبستگی چند متغیری در مرحله کمی پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش ضمن ارائه دلالت های برای تدریس روش های پژوهش کمی، کیفی و ترکیبی در دوره دکتری، لزوم نوآوری در طرح های پژوهش مورد استفاده در رساله های دکتری رشته های علوم رفتاری را خاطر نشان می سازد.

Keywords:

روش شناسی , روش های ترکیبی , روش پرستی , رویکرد اکتشافی متوالی