مقایسه اثربخشی درمان مواجهه سازی و اجتناب از پاسخ با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-بی اختیاری

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مواجهه سازی و اجتناب از پاسخ با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر احساس گناه بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل بود که از طرح پیش آزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه استفاده شد. ۴۵ نفر از افراد مبتلا به وسواسی-بی اختیاری مراجعهکننده به مراکز خدمات مشاوره و رواندرمانی شهر تهران در سال ۱۴۰۲ به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ، هر گروه ۱۵ نفر، گمارده شدند. ابزارهای مقیاس وسواسی-بی اختیاری یل-براون گودمن و پرسشنامه احساس گناه بود که در سه مرحله استفاده شد در ابتدا از شرکت کنندگان پیش آزمون به عمل آمد. سپس، گروه های آزمایش تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مواجههسازی و ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای شناخت درمانی اجرا شد. پس آزمون پس از مداخله و مرحله پیگیری اجرا گردید. تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر برای داده ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که هر دو روش درمانی، احساس گناه را کاهش داد و درمان مواجهه سازی و اجتناب از پاسخ تاثیر موثرتری نسبت به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی داشت.

Keywords:

احساس گناه , اختلال وسواسی-بی اختیاری , درمان مواجهه سازی و اجتناب از پاسخ , شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی