الگوی تشکیل و تحدید حشد شعبی در عراق

ناتوانی نیروهای امنیتی رسمی عراق برای مهار بحران ناشی از ظهور داعش، دولت این کشور را وادار نمود تا بسیج نیرو برای تشکیل یک ساختار دفاعی کمکی را در دستور کار قرار دهد. این ساختار دفاعی با نام حشد شعبی به عنوان بخشی از نیروهای امنیتی عراق رشد و توسعه یافت، اما گروه بندی سیاسی و مذهبی در این سازمان و خصومت تاریخی بخشی از این گروه ها با آمریکا و نیز ناسازگاری بخش های اجتماعی سنی و کرد با حشد شعبی به عنوان یک سازمان شیعه محور، به بستر چالش حشد شعبی با دولت عراق تبدیل شد. در نتیجه دولت به سمت محدودسازی حشد شعبی سوق یافت. براین اساس مقاله پیش رو تلاش دارد به این سوال پاسخ دهد که فرایند تشکیل و تحدید حشدشعبی در عراق از چه الگویی پیروی کرده است؟ این مقاله بر این فرضیه استوار است که حشدشعبی بر اساس ضرورت در عراق شکل گرفت، اما گروه بندی های سیاسی – مذهبی داخلی در این سازمان و دشواری کنترل عملکرد آنان، ریسک بالایی ایجاد کرد. این روند دولت عراق را به سمت تلاش برای کنترل و تضعیف حشد شعبی از طریق کوچک ‎سازی و انتظام بخشی به سازمان، کنترل تحرک زمینی یگان ها و نگهداری و بکارگیری تسلیحات سوق خواهد داد.. در این مقاله تلاش براین است تا با استفاده از روش تجزیه و تحلیل روند ، استراتژی های محتمل درباره مهار چالش های پیرامونی حشدشعبی استخراج شوند. هدف از این پژوهش سنجش کارایی سیاستگذاری ها پیرامون موضوع پژوهش است.

Keywords:

"نیروی دفاعی کمکی" , "شبه نظامی" , "نیروی موازی" , "حشد شعبی" , "دولت"