بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی و بهبود کیفیت تعاملات بین فردی در زوجین دارای روابط فرازناشویی

این پژوهش با هدف بررسی بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی و بهبود کیفیت تعاملات بین فردی در زوجیندارای روابط فرازناشویی انجام گرفت. این پژوهش از نوع طرحهای نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون همراه گروه آزمایشو کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین دارای روابط فرازناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اراک درنیمه دوم سال ۱۴۰۲ بود. با استفاده شیوه نمونهگیری هدفمند که ۱۵ زوج (۳۰ نفر) به عنوان گروه آزمون و ۱۵ زوج به عنوانگروه کنترل انتخاب شد و زوجهای گروه آزمایش ۸ جلسه ۶۰ دقیق های مداخله به شیوه طرحواره درمانی را هفته ای یک جلسهدریافت کردند. ابزارهای این پژوهش پرسشنامه و مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، ۱۹۸۹) و کیفیت روابط و تعاملات پیر سو همکاران (۱۹۹۱) بودند. برای تحلیل دادها، از نرم افزار spss ۲۶ و تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشانداد که طرحواره درمانی بر بهبود رضایت زناشویی و کیفیت تعاملات بین فردی در زوجین دارای روابط فرازناشویی موثر است(افزایش یافته است) و میزان تاثیر ۶۸۱ درصد بود.در نهایت میتوان گفت رویکرد طرحواره درمانی باعث افزایش رضایت زناشوییو کیفیت زندگی زناشویی و تعاملات بین فردی زوج های درگیر روابط خارج از زندگی زناشویی می شود. تمرکز بر افزایش کیفیتروابط و رضایت و تعاملات این زوجها علاوه بر تامین سلامت زوج باعث ارتقاء سلامت جسمی و روانی اعضای خانواده و سلامتجامعه میشود. استفاده از این رویکرد در حل تعارضات زناشویی و برگشت به زندگی زناشویی توصیه می شود.

Keywords:

رضایت زناشویی , کیفیت تعاملات بین فردی , طرحواره درمانی , روابط فرازناشویی