رابطه بین پایداری هیجانی و خودمهارگری اسلامی در دانش آموزان

هیجان ها نقش مهمی در زندگی انسان ایفا می کنند. براساس این واقعیت روانشناسان معاصر به گونه ای فزاینده به بررسیهیجانها و تاثیر آنها بر زندگی انسان علاقهمند شده اند . از طرفی خودمهارگری افراد را قادر می سازد تا بر روی ابعاد فردی واجتماعی زندگی خود، مهار ارادی داشته باشند بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی با خودمهارگری اسلامی در بین دانش آموزان می باشد. روش این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهشحاضر را تمامی دانش آموزان پایه ششم شهرستان بابل تشکیل دادند و تعداد ۱۶۵ نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خودمهارگری اسلامی رفیعی هنر (۱۳۹۰)و پرسشنامه پایداری هیجانی رابیو و همکاران (۲۰۰۲) استفاده شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss۲۲ استفادهشد. نتایج پژوهش نشان داد بین پایداری هیجانی و خودمهارگری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد همچنین بین پایداریهیجانی و زیر مولفه های خودمهارگری اسلامی (انگیزش مهارگری، خودنظارت گری- مهاررفتاری، خودمهارگری هیجانی-رفتاری، خودمهارگری جنسی و هدف پذیری). رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از مجموع این یافته ها، نتیجه گیری می شودکه جهت تقویت هیجان دانش آموزان از مولفه های خودمهارگری و پایداری هیجانی بهره برد.

Keywords:

پایداری هیجانی , خودمهارگری , خودمهارگری اسلامی , دانش آموزان