بررسی تحلیلی جایگاه بازی در تعلیم و تربیت دانش آموزان

تدریس یکی ابزارهای مهم یادگیری است که با به کارگیری روشهای نوین تدریس می توان یادگیری را تسهیل نمود. البته هیچ یک از روشهای تدریس فی نفسه خوب یابد نیستند، بلکه نحوه و شرایط استفاده از آنهاست که باعث قوت یا ضعفشان می شود.لذا معلم باید با توجه به هدفهای آموزشی ، محتوای تدریس ، نیازها و علایق دانش آموزان، امکانات موجود، زمان، فضا، وسایل و تراکم دانش آموزی و... مناسب ترین شیوه را برای یک تدریس مطلوب انتخاب کند. معلمان سربازان خط مقدم جبهه تربیت هستند و ضرورتدارد که با مدرنترین سلاحهای علمی روز یعنی روشهای مختلف نوین و فعال تدریس آشنا باشند و بدانند در کدامین موقعیت آموزشی از کدامین روش استفاده نمایند .تدریس در بیشتر مدارس ما به معنای انتقال معلومات از ذهن معلم به شاگرد می باشد،کم کم ذهن دانش آموزشان انباشته از مطالبی که با نیاز و فکرش متناسب نیست و باعث میشود مانند طوطی آنچه را که آموخته اندتکرار کنند بتدریج از یادگیری ایجاد کسالت میکنند و نه تنها در سازندگی آنها نقش موثری ایفا نمیکند بلکه زمینه رکود علمی ودلزدگی از فعالیتهای علمی را فراهم می کند به همین علت به معلمان دروس اصلی هر رشته توصیه می شود، شرایط آموزشی وامتحانی را مطلوب نمایند و با ارزشیابی های مناسب فضای کلاس را لذتبخش کنند. می توان گفت یکی از عوامل علی در اختلالریاضی که اکثر متخصصان فن بر آن تاکید دارند آموزش ضعیف ، نادرست یا ناکافی و همچنین ضعف مربیانی است که خود از آموزشکافی بهرمند نبوده اند. در آموزش دانش آموزان باید تاکید بر خود آموزی آنان باشد، به سخن دیگر، باید شرایطی را فراهم کرد که ضمن هدف مند بودن هر تکلیف خواسته شده، خود کودک به معنا و مفاهیم مربوط به ریاضی پی ببرد. در آموزش کودکان باید ازوسائل متعدد و متنوع آموزشی برای تسهیل درک مفاهیم مربوط به ریاضیات استفاده شود.

Keywords:

ریاضی , تدریس , دانش آموزان , معلم .