مشارکت والدین در فرآیند تعلیم و تربیت

امر تربیت ، با همه ی آسانی ، کار دشواری است . بدان خاطراست که انسان موجودی پیچیده، دارای ابعاد و اجزایی متعدد و در هرشرایط و مقتضایی به یک گونه است . او زنده است ، متحرک و پویا است ، دارای عقل و اراده است ، توان انطباق با شرایط گوناگون حیاترا دارد، می تواند موضوع عوض کند، تغییر حالت دهد، دیگران را متوجه خود سازد.... از این رو برای به راه انداختن وی و ایجاددگرگونی و تحول مثبت در او باید خود را به آگاهیهای مجهز کرد.تربیت صحیح کودک از یک طرف مستلزم داشتن هرفهای تربیتی توسط والدین است و از طرف دیگر باید به تناسب سن و جنس ومحدویت ها و توانایی های کودکان روش مناسب را برای رشد و تربیت قوای جسمی و روانی ، آنان برگزینیم اگر نیازهای بدنی درخانواده در شرایطی مناسب پاسخ گویی شود می تواند سایر ابعاد شخصیتی انسان از جمله بعد اجتماعی ، فردی ، عقلی و قلبی را فعالو شکوفا کند. شکوفایی این ابعاد به نوبه ی خود موجب اعتلال روانی خواهد شد و انسان را از افراط و تفریط های مضر دور خواهدداشت . بزرگترین رسالت والدین ، پرورش عقل و خرد فرزندان است که ناشی از تربیت صحیح و آموزش درست فرزندان می باشد.والدین وظیفه دارند که با اهداف جهانی آموزش و پرورش آشنا شوند و از طریق تمرکز بر فرایندهای جهانی تعلیم و تربیت فرزندانشانرا به اعضای قابل و شایسته ی جهانی بدل سازند.

Keywords:

تعلیم , تربیت , مشارکت , والدین