تبیین ناهمسانی دانش آموزان انزوا طلب و اجتماعی در کلاس درس

گوشه گیری، کم رویی و انزواطلبی عارضه ای است که باعث می شود دانش آموزان از برقرار کردن ارتباط با افراد و محیط خارج دوری کنند. این دانش آموزان نوعا با تقلیل یافتن علایق ذهنی و عاطفی نسبت به اطرافیان خود از داشتن دوستان نزدیک و صمیمی محروم اند. دانش آموزی که کم رو و گوشه گیر است معمولا از حضور در فعالیت های جمعی سر باز می زند و فقط با تک دوست خود که نوعا به او بسیار وابسته می شود اوقات خود را سپری می کند. رفتار کم رویی و انزواطلبی یکی از رفتارهای نسبتا شایع است که فرد را به شدت آزار می دهد و اگر درمان نشود دانش آموز را به سمت و سوی مشکلات دیگری مثل عدم اعتمادبه نفس، افسردگی، اضطراب و زودرنجی سوق خواهد داد. عدم احساس توانمندی و کمی عزت نفس و نیز ناتوانی در بروز احساسات، بیان افکار و نظریات، خود باعث جدایی فرد از فعالیت های گروهی است. دانش آموز کم رو به زودی خود را از دیگران پنهان می کند او احساس کمبود می کند و تحمل دیگران را ندارد. محدود ساختن تمام جنبه ها و فعالیت های زندگی، خجالت و سکوت، ناتوانی در برقراری رابطه با دوستان و معلمان، فرار از فعالیت های اجتماعی و به تعویق انداختن انجام کارها، بی حوصلگی و کسالت، کمک نخواستن از دیگران به هنگام نیاز، در انجام کارها از این شاخه به آن شاخه پریدن، سازش با وضع موجود و اعتراض نکردن به آن حتی در صورت احساس ناراحتی و نگرانی، احساس پوچی و بی ارزشی، ابراز وجود نکردن، تقصیر گناهان را به گردن گرفتن، اجتناب از رقابت، درون گرایی و در خود فرورفتن، زود گریستن، غیبت از مدرسه، بی علاقگی به کلاس، عدم تمرکز حواس، اختلال در خواب و خوراک، بی اعتمادی نسبت به توانایی های خویش، داشتن نگرش منفی و بدبینانه به اطرافیان، مطرح نکردن اشکالات درسی در کلاس و عقب ماندگی درسی در بین دانش آموزان گوشه گیر به وفور مشاهده می شود. در این پژوهش به تبیین ناهم سانی دانش آموزان انزوا طلب و اجتماعی در کلاس درس پرداخته می شود.

Keywords:

انزوا طلب , اجتماعی , دانش آموز , کلاس درس ,