القای عملکردهای ضدالتهابی در مونوسیت های خون محیطی رت توسط دوپامین در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: امروزه تا حدودی برخی از جنبه های ارتباط متقابل دستگاه نوروآندوکراین و دستگاه ایمنی شناخته شده است. بر اساس این، نشان داده شده است که برخی از سلول های ایمنی از قبیل مونوسیت ها قادر به تولید و ذخیره سازی دوپامین در وزیکول های ترشحی خود هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دوپامین بر عملکردهای ایمونولوژیک مونوسیت های خون محیطی رت است. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، سلول های تک هسته ای خون محیطی به کمک گرادیان فایکول-هایپک از خون محیطی رت ها جدا شدند؛ سپس از بخش چسبنده این سلول ها به کف فلاسک به عنوان سلول های مونوسیت استفاده گردید. سلول های مونوسیت در گروه تیمار به مدت ۲۴ ساعت با دوپامین در غلظت ۷-۱۰×۵ مولار مجاور شدند و آنگاه عملکرد فاگوسیتوز، انفجار تنفسی، قابلیت کشتار، تولید نیتریکاکساید، برداشت نوترال رد، قابلیت حیاتی و میزان بیان ژن NF-κB آن ها بررسی گردید. یافته­ های پژوهش: نتایج این مطالعه نشان داد که مونوسیت های کنترل و تیمار هیچ تفاوت معنی داری در فاگوسیتوز پس از چالش با مخمر اپسونیزه ندارند. با وجود این، میزان برداشت نوترال رد، شدت انفجار تنفسی و تولید نیتریک اکساید پس از چالش با مخمر اپسونیزه و همچنین میزان بیان NF-κB در مونوسیت های تیمارشده با دوپامین، نسبت به گروه شاهد، به طور معنی داری کاهش یافت (P<۰.۰۵). البته فعالیت زیستی مونوسیت های گروه تیمار نسبت به مونوسیت های گروه شاهد، تغییر معنی داری پیدا نکرد. بحث و نتیجه گیری: در کل به نظر می رسد که دوپامین به طور پویا موجب ایجاد یک فنوتیپ ضدالتهابی در سلول های مونوسیت می شود، به طوری که این مونوسیت ها در کنار کاهش فعالیت بخش لیزوزومی، میزان کمتری از رادیکال های آزاد اکسیژن و نیتروژن را تولید می کنند.

Keywords:

Dopamine , Monocytes , Rat , دوپامین , مونوسیت , رت