اثربخشی آموزش مهارت های همدلی و روانشناسی مثبت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر تالش

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های همدلی و روانشناسی مثبت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پنجم ابتدایی شهر تالش انجام پذیرفت. جامعه آماری تحقیق، شامل تمام دانش آموزان سوم ابتدایی شهر تالش در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می‎باشد. روش نمونه گیری پژوهش حاضر، روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بود. بدین صورت که از بین چند مدارس ابتدایی پسرانه تالش دو مدرسه به طور تصادفی انتخاب شد.سپس از بین کلاس های سوم این دو مدرسه منتخب، سه کلاس به طور تصادفی انتخاب شدند. دو کلاس به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. کلا ۴۵ نفر از دانش آموزان کلاس سوم انتخاب شدند و در هر گروه ۱۵ نفر قرار دادیم. یکی از گروه های آزمایش آموزش روانشناسی مثبت و و گروه دیگر آزمایش آموزش همدلی را دریافت نمودند درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند.سپس پرسشنامه پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) درمورد متقاضیان اجراشد و برای تحلیل داده های پژوهش ازشاخص ها وروش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس استفاده شد. باتوجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های همدلی و روانشناسی مثبت بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان سوم ابتدایی شهر تالش اثربخش بوده است.

Keywords:

کلیدواژه ها: آموزش مهارت های همدلی , روانشناسی مثبت , مهارت های اجتماعی , دانش آموزان