مقایسه برخی ویژگی های بیولوژیک عسل های تولیدی مناطق دماوند و ایذه با بکارگیری تصاویر ماهواره ای جهت پایش گونه های گون و آویشن

انواع عسل با توجه به منشا گیاهی در مناطق مختلف ایران تولید و دارای ویژگی های متمایز از یکدیگر هستند. از مهم ترین خواص بیولوژیکی این عسل ها حضور اسیدهای فنولیک، فلاونوئیدها و در نتیجه اثرات آنتی اکسیدانی است. در تحقیق حاضر هدف بررسی ویژگی های ضد اکسایشی و ضد میکروبی عسل گونه های گیاهی گون و آویشن مناطق دماوند و ایذه می باشد. بررسی نقشه های اراضی نشان داد منطقه دماوند رویشگاه مناسب گیاهان گون و آویشن است، در نتیجه عسل این گیاهان به وفور تولید می شود اما به دلیل غالب نبودن این دو پوشش گیاهی در منطقه ایذه نمونه های عسل آن با دقت بیشتری از سطوح خاص با پوشش گون و آویشن تهیه شدند. کیفیت عسل های تولید شده با آزمون های تعیین میزان ترکیبات فنولیک کل، فلاونوئیدها، فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی بررسی شد. نتایج نشان داد میزان ترکیبات فنولیک کل در محدوده ی ۹۶/۲۳ تا ۰۳/۳۰ (میلی گرم اسید گالیک بر ۱۰۰ گرم عسل)، میزان فلاونوئیدها در محدوده ی ۲۷/۱۲ تا ۲۴/۱۷ (میلی گرم کاتچین بر ۱۰۰ گرم عسل) و DPPH در محدوده ی ۹۶/۴۴ تا ۸۹/۵۲ درصد بود، در میان نمونه ها عسل آویشن دارای خاصیت ضد اکسایشی بیشتری بود. بیشترین فعالیت ضد میکروبی متعلق به نمونه عسل آویشن (۴۱/۱۹ میلی متر) بود و بیشترین حساسیت در مورد باکتری شیگلا دیسانتری (۲۱/۲۰ میلی متر) مشاهده شد. به طور کلی نتایج این تحقیق دلالت بر این داشت که فعالیت آنتی اکسیدانی و ضدباکتریایی نمونه های عسل با توجه به منشا گل عسل و منطقه هدف متغیر است.

Keywords:

ایذه