بررسی نور و رنگ در معماری ایرانی (مطاله موردی: مسجد شیخ لطف اله)

از قرن ها پیش دانسته شده بود که رنگ می تواند تاثیر فوق العاده ای بر احساسات، هماهنگی درون و حتی سلامتی داشته باشد. عنصر رنگ مقوله ای است که در زمینه های مختلف، بر روی آن مطالعه شده و کاربردهای رنگی تا حدودی در زمان ها و بافت های مختلف مشخص گردیده است. از میان آفرینش های انسان، معماری کامل ترین و جامع ترین هنر است و بنابراین در هنرها موقعیت محوری دارد. معماری نمایش دهنده گوناگونی ابزارها و تعدد حالات رسیدن به وحدت است. معماری ایران همیشه دارای معنا بوده، چرا که در ایران بعلت درخشندگی شدید اشعه آفتاب در اکثر پهنه این سرزمین و شفافیت هوا در مناطق مرتفع و تجزیه نوز و نیاز به زیستن به فضاهای روشن به عنوان جزئی از زندگی ایرانیان در سراسر تاریخ بوده. نور سمبل وجودی و یک حضور روحانی در سختی ماده نفوذ کرده و آن را تبدیل به یک صورت شریف و زیبا و شایسته که محل استقرار روان انسانی باشد که جوهر او نیز ریشه در عالم نور دارد، عالمی که جز عالم روح نیست و در کل حضور نور به شیوه هوشمندانه ای در جهت انتقال مفاهیم معنوی در ایران استفاده شده است. با توجه به اینکه رنگ و نور از جمله مهمترین و موثرترین ابعاد دخیل در معماری سنتی ایران به شمار می آید، در تحقیق پیش رو، به بررسی و شناخت هرچه بیشتر مفاهیمی همچون نور، رمگ، فضا و معماری کلاسیک ایران پرداخته شده، که در این روند مسجد شیخ لطف اله نیز جهت تکمیل مطالعات به عنوان نمونه موردی انتخاب گشته است.

Keywords:

رنگ نور , معماری ایرانی , مسجد شیخ لطف اله