بررسی نقش اختلال بیش فعالی و کم توجهی در دانش آموزان وتاثیر آن بر رفتار آنها

اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه، یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی در کودکان است که به اختصار ADHD نامیده می شود و حدود ۸ تا ۱۰ درصد کودکان به این اختلال دچار می شوند. این بیماری در پسران شایع تر از دختران است. دختران مبتلا به این اختلال بیشتر از پسران بی توجهی نشان می دهند، اما در رابطه با دیگران مشکلات کمتری دارند و همچنین بیشتر از پسران دچار انزوای اجتماعی، اضطراب و افسردگی می شوند و کمتر از پسران دارای مشکلات رفتاری هستند. ویژگی های اولیه ی بیش فعالی از سال های اولیه ی رشد، قبل از سن ۱۲ سالگی شروع شده و خود را نشان می دهد. بیشتر والدین قبل از ورود فرزند آن ها به مدرسه متوجه وجود این اختلال در فرزند خود نمی شوند، اما با ورود به مدرسه و بروز مشکلات جدی در یادگیری دروس و رفتار با دیگران، کم کم به این موضوع واقف می شوند. معلم نقش کلیدی برای موفقیت کودک در رفتارش دارد. معلم می تواند تفاوت های فردی را تحمل کرده و آن ها را به حساب آورد.معلم باید در پیشرفت کند احتمالی، صبور باشد و راهنمایی ها در اصل نیاز به تکرار و اصلاح دارند. کودکان از لحاظ پویایی و فعالیت های حرکتی تفاوت های بسیاری دارند.شاید به نظر ما بزرگسالان ، همه کودکان پر انرژی ،پر جنب و جوش و بیش فعال به نظر بیایند ، ولی آنچه کودکان بیش فعال را از سایر هم سن و سالانش جدا می سازد ، این است که آنها بدون آنکه هدف خاصی را دنبال کنند ، بدون وقفه می دوند ، می پرند ، تکان می خورند و نا آرام اند. علاوه بر آن کودکان بیش فعال در زمینه تمرکز و توجه بر کار ها ، بازی ها و انجام تکالیف مدرسه شان مشکل دارند.

Keywords:

اختلال , بیش فعالی , دانش آموز , رفتار