تحلیل رنگ قرمز و آبی و چگونگی استفاده از آن در فضای سنتی حاکم بر جامعه ایرانی

ارتباط درک ما از زیبایی با رنگ بسیار ساده و فوری است و اگر چه شناخت تئوری هم نسبت به رنگ نداشته باشیم، ما به طور غریزی در موقعیتی قرار داریم که رنگ به راحتی در ما نفوذ می کند و عمق و گرما و تونالیته (کیفیت عینی) آن با بعضی از احساسات و عواطف ما آمیخته می گردد. که بولاگ نیز به طور مفصل بدان اشاره کرده است . ادراک رنگ ها پیرو قوانینی است که معمولا هنرمندان و گرافیست ها از آن استفاده می کنند. برای آموزش این قوانین می توان از دایره های رنگین یا تکنیک های دیگر استفاده کرد. در هر صورت، هر کس می تواند از رنگ به دو طریق استفاده کند: یکی نمونه سازی طبیعی عینی، مثلا از دریا به رنگ آبی و یا استفاده از رنگ هایی که به طور ناخودآگاه به ذهن متبادر می شود و قانون و قاعده خاصی ندارد. این نوع استفاده از رنگ است افکار و شخصیت خالق آن را نمایان می سازد و نباید آن را سرکوب کرد به طور کلی، پی بردن به رنگ ها میدان فکر و عمل را باز و وسیع و بعضی از مشکلات و محالات را به کلی برطرف می نماید. تمام هنرمندان سنتی با آموزه های معنوی که از تعالیم قرانی دریافته اند در طرح اندازی و بهره برداری از رنگها برای تزئین دست ساخته های خود بهره بردند و در این بین رنگها با این تفکر که هیچ گاه به واقعیت های عالم بیرون وفادار نیستند و همواره رنگهای متفاوتی از آنها بدست می آید توانسته اند تا روایتگر عالم دیگری بوده و عالمی را برای هنرمندان سنتی ایجاد کنند این مقاله با برسی متغیر ها و جمع آوری داده ها از طریق روش کتابخانه ای به تحلیل رنگ قرمز و آبی و چگونگی استفاده از آن در فضای سنتی حاکم بر جامعه ایرانی است.

Keywords:

تحلیل , رنگ قرمز , رنگ آبی , فضای سنتی , جامعه ایرانی