بررسی اهمیت فعالیت های غیر درسی و فوق برنامه در پیشرفت فرایند رشد علمی وتربیتی دانش آموزان

فعالیت های فوق برنامه مجموعه فعالیت های سازمان یافته و پیش بینی شده ای است که به منظور تثبیت ، تعمیق ، آشنایی و کارکرد عملی در طول سال تحصیلی برای دانش آموزان درنظر گرفته می شود تا به رشد و تعالی ، شکوفایی استعدادها و مشارکت در برنامه های عملی کمک کند . این برنامه ها در توسعه ی تجربیات تربیتی دانش آموزان نقش مهمی دارد (فراگیری مهارت های زندگی و حل مسئله ) ، در عرض برنامه ی درسی قرار گرفته است ، نیازهای فردی دانش آموزان و ویژگی های محلی و منطقه ای را مورد توجه قرار می دهد و بالاخره موجب غنای برنامه ی درسی می شود . فعالیت های فوق برنامه را می توان کلیه اعمالی دانست که در برنامه درسی روزانه برای آن ساعات به خصوص پیش بینی نشده و هدف آن شناسایی و پرورش استعدادهای نهفته دانش آموزان است . فرآیند یاددهی و یادگیری ، فرآیند دو جانبه ای است که در آن یاددهی با ابتکار و خلاقیت معلم و یادگیری بر اساس مفاهیم و اهداف درس است به نحوی که هر دو طرف فر آیند ، معلم و متعلم در این فعالیت مشارکت داشته باشند. رسالت آموزش و پرورش در هر کشوری تقویت نگرش انسانی به زندگی و ارتقای فلسفه آن و ایجاد توانایی در افراد جامعه برای زندگی سالم و سازنده است. یکی از ویژگی های آموزش و پرورش پیشرفته و مدرن، توجه ویژه به فعالیت هایی است که دانش آموزان در بیرون از کلاس و مدرسه انجام می دهند. این قبیل فعالیت ها بدون شک بیشتر از فعالیت های کلاسی در رشد دانش آموزان موثر هستند. بر دستگاه تعلیم و تربیت هر کشوری واجب است در راستای این مهم وارد عرصه شده و زمینه های اجرایی این فرایند را فراهم بیاورد. فعالیت های فوق برنامه و موفقیت تحصیلی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند به طوری که توسعه و غنی سازی فعالیت های مکمل و فوق برنامه با توجه به رویکرد نسبتا متمرکز برنامه ریزی درسی و توجه کافی نداشتن به رشد مهارت های اجتماعی، عاطفی و شناختی فراگیران و در فرآیند یاددهی یادگیری، لازم است.

Keywords:

اهمیت , فعالیت , غیردرسی , رشد , علمی , دانش آموز