تاثیر تمرینات حس عمقی و ماساژ بر عملکرد بی هوازی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی زنان ورزشکار

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات حسی عمقی و ماساژ بر عملکرد بی هوازی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی زنان ورزشکار بود. روش کار: ۲۸ ورزشکار زن با میانگین سنی ۲۵/۲ ± ۸/۲۴ و وزن ۲۶/۶ ± ۰۲/۶۰، در چهار گروه، گروه تجربی(۱- ماساژ، ۲- تمرینات حس عمقی، ۳- ماساژ + تمرینات حس عمقی) و گروه کنترل به صورت تصادفی تقسیم بندی شدند. در جلسه پیش آزمون، همه آزمودنی ها، با چهار دقیقه گرم کردن به صورت جاگینگ با شدت HR ۴۰-۳۰% آزمون های عملکرد بی هوازی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی انجام داده و بعد از گذشت ۷۲ ساعت دوره شستشو، این بار آزمودنی ها هر کدام در گروه تخصصی خود و طبق پروتکل تعیین شده، ۱۲ دقیقه فعالیت خود را آغاز کرده و بلافاصله آزمون های پیش آزمون تکرار شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری تی وابسته و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری ۰۵/۰p< استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پروتکل ماساژ+حس عمقی به اندازه ۳/۳۶ درصد بر متغیر اوج توان بی هوازی، تاثیر معنی داری داشت. هر سه گروه ماساژ، حس عمقی و ماساژ+حس عمقی بر متغیرهای میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی تاثیر معنی داری داشتند. در متغیرهای اوج توان بی هوازی (۰۰۱/۰=p)، میانگین توان بی هوازی (۰۱۱/۰=p)، شاخص خستگی (۰۱۶/۰=p) و تعادل پویا (۰۱۵/۰=p) تفاوت معناداری بین گروه ها وجود داشت(۰۵/۰>p). نتیجه گیری: در فعالیت های ورزشی بی هوازی، استفاده از تمرینات حس عمقی به همراه ماساژ ورزشی به عنوان بخش گرم کردن فعالیت ورزشی به احتمال زیاد موجب بهبود عملکرد ورزشکاران خواهد گردید.

Keywords:

ماساژ , تمرینات حس عمقی , عملکرد بی هوازی , فاکتورهای آمادگی جسمانی , زنان فعال ورزشی