تاثیر شبیه سازی ماندن در ارتفاع متوسط به همراه مصرف آویشن، بر کاردیومیوپاتی و آنزیم های کبدی موش های صحرایی دیابتی نوع دو

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شبیه سازی ماندن در ارتفاع متوسط به همراه مصرف آویشن بر میزان کاردیومیوپاتی موش های صحرایی دیابتی نوع دو و تاثیر هم زمان آن ها بر آنزیم های کبدی بود. روش ها: بدین منظور تعداد ۴۰ سر موش صحرایی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. جهت القای دیابت نوع دو استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg۳۷ تزریق شد. گروه ارتفاع هشت هفته در شرایط شب مانی در ارتفاع شبیه سازی شده در اتاقک هیپوکسی (۱۴% معادل فشار اکسیژن ۱۰۶میلیمتر جیوه و مشابه ارتفاع ۳۴۰۰متر) بطور متناوب قرار گرفتند و گروه مکمل یاری آویشن بصورت mg/kg ۴۰۰ عصاره هیدروالکلی در ۳۰ml آب مصرفی بصورت روزانه دریافت کردند. کاردیومیوپاتی از طریق دو شاخص آپوپتوز (وسترن بلات)و فیبروز (رنگ آمیزی) میوکارد اندازه گیری شد و آنزیم های کبدی با استفاده از روش های کالری متری شرکت زیست شیمی اندازه گیری گردید. یافته ها: نتایج نشان داد ۸ هفته شب مانی در ارتفاع، مکمل یاری آویشن و ترکیب این دو موجب کاهش میزان گلوکز ناشتا در دیابتی ها می شود (۰۵/۰>P). همچنین آپوپتوز و فیبروز با قرارگرفتن در ارتفاع و مصرف همزمان آویشن در میوکارد کاهش معنی داری در دیابت نوع دو نشان داد (۰.۰۲۵p<). همچنین ارتفاع متوسط و مصرف عصاره آویشن تاثیر معنی داری بر سطوح سرمی ترانس آمینازهای ALT و AST نداشت.نتیجه گیری: ارتفاع شبیه سازی شده متوسط و آویشن در این تحقیق موجب کاهش قند خون ناشتا شد و از طرفی با کاهش آپوپتوز و فیبروز موجب پیشگیری از کاردیومیو پاتی موش های صحرایی دیابتی نوع دو شد اما این دو متغیر موجب کاهش معنی دار آنزیم های ALT و AST نشدند.

Keywords:

ارتفاع متوسط , آویشن , کاردیومیوپاتی , آنزیم های کبدی , دیابت نوع دو