تاثیرکاهش سریع وزن برعوامل منتخب آنتروپومتریک و شاخص های توان بی هوازی (گلیکولیتیک) کشتی گیران آماتور سبک آزاد

چکیده هدف: کاهش سریع وزن ممکن است سبب افت آمادگی جسمانی و قابلیت های فیزیولوژیک هنگام اجرای تمرین یا مسابقات شود. در این مطالعه، تاثیر کاهش سریع وزن کشتی گیران جوان سبک آزاد بر تغییرات آنتروپومتریک (وزن، جرم خالص، شاخص توده بدن و مجموع لایه های چربی زیرجلدی) و عملکرد بی هوازی (شاخص های میانگین، اوج و حداقل توان های مطلق و نسبی بی هوازی) بررسی می شود. روش پژوهش: ۳۲ کشتی گیر آزاد کار در دامنه سنی ۱۹تا ۲۱ سال با میانگین های وزن ۴۵/۰±۲۸/۶۹ کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدن ۶/۳±۲/۲۳ کیلوگرم بر متر مربع، در دو رده وزنی ۶۰ و ۶۶ کیلو گرم آماده شرکت در مسابقات انتخابی استان داوطلبانه از دو باشگاه فعال در شهر همدان انتخاب شدند. ابتدا آزمودنی ها ۱/۰±۵ کیلوگرم از وزن شان را به روش های متعارف کاهش دادند. آن ها آزمون دوی شاتل (RAST) را اجرا کردند (پیش آزمون). پس از گذشت ۶ ساعت همراه مصرف مایعات و تغذیه دلخواه، سنجش متغیرهای ترکیب بدن و شاخص های توان بی هوازی تکرار گردید. همچنین آزمودنی ها مطابق توصیه ی انجمن های بین المللی، پارامترهای وابسته در دو گروه (۳ و ۶ درصد کاهش وزن) مقایسه شدند. یافته ها: متغیرهای آنتروپومتری و مقادیر مطلق و نسبی توان بی هوازی در ۲ گروه از کشتی گیران پس از ۶ ساعت ریکاوری کاهش وزن، تغییرات معنی داری رخ داد (۰۵/۰P

Keywords:

کاهش سریع وزن , توان بی هوازی , نمایه خستگی