تاثیر ۸ هفته تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص های بافتی آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب

هدف: مطالعه حاضر به بررسی تاثیر تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص های بافتی آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب پرداخت.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، ۳۵ سر رت نر نژاد ویستار با سن سه هفته و وزن ۰۸/۷±۴۵/۱۶۰ گرم، به روش تصادفی به ۵ گروه ۷ سری شامل کنترل غذای معمولی (ODC)، کنترل غذای چرب (FDC)، غذای چرب+مکمل (FDS)، غذای چرب+تمرین (FDE)، غذای چرب+تمرین+مکمل (FDSE) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۸ هفته، ۵ جلسه ۳۰ دقیقه ای فعالیت روی نوارگردان در هفته بود. مکمل سیلی مارین با دوز ۱۴۰ میلی گرم/کیلوگرم/روزانه نسبت به وزن بدن به مدت دو هفته گاواژ می شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جیره غذایی، نمونه بافتی و خون گیری انجام و داده ها تحلیل شدند.یافته ها: متغیرهایALT، AST، ALP، MDA، TC و TG در گروه های غذای چرب+تمرین+مکمل و غذای چرب+تمرین نسبت به گروه کنترل غذای چرب کاهش معنی داری داشتند. در حالی که متغیرهای SOD و HDL-C، تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب افزایش معنی داری داشت. متغیرهای LDL-C و AIP نیز تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب کاهش معنی داری داشتند (۰۵/۰>p).نتیجه گیری: استفاده از تمرین هوازی تناوبی به تنهایی یا با مصرف مکمل سیلی مارین، سبب کاهش متغیرهای خطرزای بیماری کبد چرب غیرالکلی از قبیل آنزیم های درگیر و شاخص آتروژنیک در موش های تغذیه شده با غذای پرچرب می شود؛ بنابراین می-تواند از طریق افزایش عملکرد آنتی اکسیدانی و کاهش پروفایل چربی های خون، به بهبود عارضه موردنظرکمک نماید.

Keywords:

تمرین هوازی تناوبی , سیلی مارین , آنتی اکسیدان , شاخص آتروژنیک , کبد چرب غیرالکلی