سنتز بیوکامپوزیت کیتوسان- زئولیت ایمیدازولات به عنوان یک جاذب قابل جداسازی کارآمد برای حذف رنگزای مالاشیت گرین

در سالهای اخیر مشکلات زیست محیطی ناشی از آلودگی منابع آب توسط مواد رنگزا توجه زیادی را به خود جلب کرده است. فرایندهای جذب و فوتوکاتالیستی، از روشهای موثر در حذف رنگزاها از پساب می باشند. در پژوهش حاضر، یک جاذب کارآمد کیتوسان-زئولیت ایمیدازولات ۶۷ (CZ۶۷) برای حذف رنگزا از بساب سنتز شد. یون های (+Co(۲ در ماتریس کیتوسان/نمک، به عنوان مکان های هسته زایی برای رشد درجا کریستال های ZIF-۶۷ عمل می کنند که منجر به تشکیل دانه های CZ۶۷ می شود. استفاده از کیتوسان به عنوان یک بستر نه تنها به طور موثر چالش های مربوط به تجمع و بازیافت پودر کربستال ZIF-۶۷ را برطرف می کند. بلکه پشتیبانی ساختاری با استحکام مکانیکی فراوان برای تشکیل و رشد همگن کریستال های ZIF-۶۷ با اندازه کوچکتر را فراهم می کند. قابل ذکر است، دانه های بیوکامپوزیت CZ۶۷، با قطر تقریبا یک میلی متر، زیست سازگاری و جداسازی آسان را نشان می دهند، و آنها را در جذب رنگزای مالاشیت گرین (MG) از آب بسیار کارآمد می سازد. به منظور بررسی ساختار و مورفولوژزی کامپوزیت تهیه شده از آنالیزهای EDS, SEM, XRD و FTIR استفاده شد. نتایج آنالیزهای مشخصه یابی نشان داد که کربستالهای ZIF-۶۷ در ساختار دانه های کیتوسان با پراکندگی یکنواخت سنتز شده و با ایجاد ساختار متخلخل و ناهموار باعث افزایش ظرفیت جذب جاذب گردیده است. در ادامه کارایی جذب بیوکامپوزیت برای حذف رنگزای مالاشیت گرین به عنوان آلاینده مدل، بررسی گردید و نتایج نشان داد که بیوکامپوزیت دارای راندمان جذب ۸۷/۶% می باشد.

Keywords:

بیوکامپوزیت , جذب آلاینده , کیتوسان , چارچوب فلز- آلی , مالاشیت گرین , جداسازی و بازیابی آسان