تاثیر تدریس به شیوه ی خودمختاری بر روی احساس تعلق به مدرسه و اهمال کاری تحصیلی

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تدریس به شیوه ی خودمختاری بر روی احساس تعلق به مدرسه و اهمال کاری بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعه ی آماری تحقیق شامل تمام دانش آموزان پسر پایه پنجم شهر زاهدان در سال تحصیلی 1402-1401 بود که حجم نمونه 48 دانش آموز از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه(SSCS)(بری و همکاران، 2004) و برای اندازه گیری اهمال کاری تحصیلی از پرسشنامه سواری (1390) استفاده گردید. روایی از نوع محتوایی بود و اعتبار ابزار پژوهش از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه 0.75 و برای پرسشنامه اهمال کاری 0.85 گزارش شده است. جهت تجزیه و تحلیل سوالات تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره(ANCOVA) و آزمون t تک نمونه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد تدریس به شیوه ی خودمختاری بر احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است و احساس تعلق به مدرسه آنها را افزایش داده است. همچنین، تدریس به شیوه خودمختاری بر مولفه های احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است و مولفه های احساس تعلق به مدرسه آنان را افزایش داده است. همچنین این یافته ها نشان داد تدریس به شیوه خودمختاری بر اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داشته است و اهمال کاری تحصیلی آنها را کاهش داده است. همچنین آموزش تدریس به شیوه خودمختاری بر مولفه های اهمالکاری تحصیلی تاثیر مثبت و معناداری داشته است و توانسته میزان اهمالکاری عمدی، اهمالکاری ناشی از خستگی جسمی روانی و اهمالکاری ناشی از بی برنامگی در دانش آموزان را کاهش بدهد.

Keywords:

احساس تعلق به مدرسه , اهمال کاری , خودتعیین گری , سبک تدریس به شیوه خودمختاری.