بررسی فقهی و حقوقی جرم اسیدپاشی منجربه از بین رفتن زیبایی

ثبوت ضمان در صورت ایراد صدمه به زیبایی افراد همچنین از میان بردن کارکرد ثانوی اعضا، از جمله مسائلی است که دارای پیچیدگی های خود بوده و در مصادر فقهی سهم چندانی از نصوص را به خود اختصاص نداده است . هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی فقهی و حقوقی جرم اسیدپاشی منجربه از بین رفتن زیبایی با روش توصیفی -تحلیلی است . یافته های این پژوهش نشان می دهد؛ اسیدپاشی در فقه اسلامی از نظر نوع سلاح ذیل محاربه قرار می گیرد و از لحاظ تکرار عمل ، افساد فی الارض محسوب می شود. مستندات فقهی ، ابواب قضا و به خصوص باب دیات، تمام خسارات به مجنی علیه را تحت پوشش قرار می دهد و از کوچکترین صدمه ی پوستی که باعث تغییر در رنگ آن شده تا بزرگترین جنایاتی را که باعث قطع عضو مجنی علیه شود را شامل است در این میان فقط اختلافاتی در مقادیر آن بین فقهاء وجود دارد. جامعه ایران و سامانه حقوقی آن از نظر حمایت از بزه دیدگان اسیدپاشی و احقاق حقوق شایسته و بایسته آنان با کاستی هایی روبه روست و ضرورت جبران معنوی خسارت، پیش بینی و اعمال کیفر متناسب ، پیشگیری از رخدادهای اسیدپاشی و مهار روند فزاینده آن از جمله مسئله هایی است که باید درباره آن چاره اندیشی شود.

Keywords:

اسید پاشی , زیبایی , ارش , دیه .