بررسی تجربی کیفبت پوشش آبگریز اعمال شده به روش شیمیایی در فولا St۳۷

مهندسی سطح علم تعییر خواص ماده بر روی سطوح است. یکی از کاربردهای این علم ساخت سطوح آب گریز است. زمانیی که قطره بر روی سطح آب گریز قر ار می گیرد، زاویه تماس سطح آن بیشتر از ۹۰ است. به عبارت دیگر قطره به حالت کروی درآمده و به راحتی رویسطح می لغزد. از جمله خواص سطوح آب گریز می توان به قاومت در برابر زنگ زدن و خوردگی. خود تمیزشوندگی و کاهش اصطکاکاشاره کرد. در این پژوهش, ساخت سطح آب گریز فولاد ‎St۳۷ از طریق ترکیب هیدروکلریک اسید و نیتریک اسید به روش شیمیایی و درادامه فرآیند اصلاح سطحی توسط استثار یک اسید اتفاق افتاده است. در این پژوهش آزمایشات نجربی نشان داد که پوشش اعمالی بهخوبی بر روی فولاد مذ کور سطح آب گریز ایحاه نموده و زاویه تماس سطح در نمونه پوشش دهی شده ۱۴۱/۵۷ در جه و در نمونه بدونپوشش ۷۲/۱۳ اندازه گیری شد. سختی نمونه پوشش شده و بدون بوشش به ترتیب ۱۲۹ و ۱۲۱ برینل بدست آمد که نشان دهنده افزایش جزئی مقدار سختی پس از اعمال پوشش است. نتایج تست سایش نیز بیانگر افزایش اصطکاک از ۰/۴ به ۰/۶ در ۱۲۰ متر از۱۰۰۰ متر مسافت تست سایش انجام شده بدست آمد. در بررسی نمونه های آزمون سالت اسیری (پاشش مه نمک) نیز بدلیل آبگریز شدهسطح نمونه ها آثاری از هیچگونه خوردگی مشاهده نگردید و صرفا زنگ زدگی جزئی نمایان بود.

Keywords:

فولاد St۳۷ , پوشش دهی , آب گریزی , سختی و سایش پوشش , زاویه تماس , خوردگی