بررسی مسئولیت مدنی پزشکان در قبال بیماران اورژانسی و در موارد قصور پزشکی: مطالعه تطبیقی ایران، هند، آمریکا و انگلستان

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 29

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HSPC16_089

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1403

Abstract:

دراین مقاله، در نظر داریم تا موضوع بسیار مهمی به نام مسوولیت مدنی پزشک در قبال بیماران اورژانسی را با توجه به قوانین حقوقی کشورمان در مقایسه با کشورهای آمریکا، انگلیس و هند مورد بررسی قرار دهیم. از این رو مسوولیت مدنی پزشک درقبال بیماران اورژانسی از جنبه های زیر مورد بررسی قرار گرفته است: الف: بررسی مسوولیت مدنی پزشک در قبال ترک نجات یا امتناع از درمان بیماران اورژانسی؛ ب: بررسی مسوولیت مدنی پزشک در ازای قصوردردرمان بیماران اورژانسی. حوزه های قضایی آمریکا، انگلیس، ایران و هند مجموعه های متفاوتی از قوانین برای تنظیم قصور پزشکی دارند. در حالی که هدف قوانین آمریکا ترمیم سریع و موثر صدمات وارده به بیمار و خانواده اش است، قوانین هند از نظر ماهیت بی شکل تر هستند و به طور بالقوه می توانند منجر به حمله چند جانبه به پزشک خطاکار شوند. دادگاه ها، به ویژه دادگاه عالی هند، اغلب تعادل را به نفع بیمار و خانواده او تغییر داده اند. این ممکن است عواقب جدی بر روحیه حرفه پزشکی و همچنین کیفیت مراقبت های بهداشتی داشته باشد که در نهایت به شهروندان ارائه می شود. در ایران براساس ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی، صرف ترک نجات جان یا امتناع از درمان بیماران اورژانسی توسط پزشک (ترک فعل) ازمصادیق بارز تقصیر به شمار می آید و مسوولیت مدنی پزشک را به دنبال خواهد داشت و چنان چه ازاین ترک فعل نتیجه مجرمانه ای چون فوت یا نقص عضو نیزحادث شود پزشک به دلیل سهل انگاری بر اساس مواد ۲۹۵ و۴۵۰ ق.م.ا ضامن خواهد بود. طبق قوانین انگلستان اصل برعدم مسوولیت تارک فعل(پزشک) درقبال نجات بیماران اورژانسی است. به دلیل تفاوت در روش های قضایی این کشور امروزه استثنائاتی مبنی بر پذیرش وجود یک «رابطه خاص» (میان پزشک و بیمار) بر این قانون وارد شده است. در این مقاله به دنبال بررسی کل قانون، سیاست و عملکرد در مورد سهل انگاری پزشکی در ایران، انگلیس، آمریکا و هند، با مطالعه احکام قضایی توسط دادگاه های سابقه در هر چهار حوزه قضایی هستیم. هدف از انجام این مقاله پیشنهاد جایگزینی مناسب برای ایجاد تعادل بین حقوق و منافع بیمار و پزشک است که نه تنها عدالت محور باشد، بلکه الزامات اجتماعی را نیز برآورده کند.

Authors

حسام شرفی

کارآموز وکالت مرکزی وکلای قوه قضائیه