مدیریت و برنامه ریزی توسعه پایدار مسکن شهری و علل کاهش کیفیت سکونت در هدف های برنامه های بلند مدت تامین مسکن (نمونه موردی مسکن مهر لپویی فارس)

امروزه شهرها باعث پیدایش ناپایداری های فراوان در محیط زیست کره زمین شده اند. ارزیابی سیاست های کلان در زمینه مسکن همواره علاوه بر تاثیرات اقتصادی، از لحاظ اجتماعی فرهنگی از چالش های مهم هر جامعه ای می باشد. سیاست های تامین مسکن امروز ایران به عنوان بعدی از سیاست های کلان برنامه های توسعه، می تواند تحت تاثیر جهت گیری ها و رویکردهای دولت ها قرار گیرد. از این رو، ارائه و اجرای بسیاری از پیشنهادهای سیاست های مسکن در طی دهه های گذشته ناتوانی نظام برنامه ریزی مسکن در تامین مسکن را نشان می دهد که این امر ناشی از فقدان نظام جامع مدیریت مسکن در عرصه های نظری، تجربی و اجرایی می باشد. این پژوهش به دنبال این خواهد بود که در ایران دولت ها چه جهت گیری نسبت به سیاست تامین مسکن و علی الخصوص کیفیت ساخت آن داشته اند. پرسش این پژوهش بر این پایه استوار است که سیاست های دولت در بخش مسکن در دوره های مختلف چه تغییراتی را در کیفیت معماری مسکونی داشته است. برای پاسخ به این پرسش به بیان مقوله سیاست های توسعه مسکن در ایران پرداخته و در ادامه با توجه به متغییر وابسته به طراحی یک پرسشنامه از صاحب نظران امر و همچنین به نمونه های موفق این مقوله اشاره و سپس با توجه به نتایج حاصله از آن، به تحلیل نمونه موردی مسکن مهر لپویی(که با دخالت مستقیم دولت ساخته شده) با استفاده از داده های کیفی مورد مطالعه قرار می گیرد. نتایج پژوهش نشان داد سیاست توسعه مسکن از نظر کیفیت ساخت در بعد درون داده قانونی و در بازه زمانی مورد بررسی تابعی از رویکرد دولت ها بوده است و هر جایی که خود دولت ها بنگاه داری و مسکن سازی کرده است در خصوص کیفیت آن دچار تزلزل و اعوجاج شده است و هر جایی که این مقوله با توجه به سیاست های اصل ۴۴ قانون اساسی به بخش خصوصی واگذار شده است کیفیت آن به مراتب بالارفته است.

Keywords:

کلمات کلیدی: توسعه پایدار مسکن شهری , کاهش کیفیت سکونت , برنامه های بلند مدت تامین مسکن.