بهبود بهره وری و افزایش ارزش افزوده در سازمان، با استقرار سیستم مدیریت دارایی های فیزیکی بر اساس سری استاندارد ایزو ۵۵۰۰۰

کارکرد موثر جامعه مدرن امروز، وابستگی و اتکای شدیدی به دارایی های فیزیکی دارد. اداره کردن دارایی ها به گونه ای که بتوانند محصولات و خدمات مورد نیاز را در زمان حال و در آینده فراهم آورند، در کانون توجه رشته ای قرار دارد که با نام مدیریت دارایی شناخته می شود. از آنجا که بسیاری از صنایع بزرگ دولتی و خصوصی وابستگی شدیدی به دارایی های فیزیکی دارند، استفاده از رویکردها و روشهای سلیقه ای و بعضا متعارض، در مدیریت و اتخاذ تصمیمات مرتبط با ایجاد، بهره برداری، نگهداشت و کنارگذاری این دارایی ها، می تواند موجب هدررفت منابع و کاهش محسوس بهره وری کلی دارایی های فیزیکی در سطح کلان و ملی شود. هدف مدیریت دارایی به جای تعمیر و نگهداری، که اغلب به عنوان یک هزینه تجاری در نظر گرفته می شود، افزایش ارزش دارایی برای افزایش مزیت رقابتی است. پتانسیل افزایش این ارزش دارایی با وادار کردن اقدام صحیح مبتنی بر فرآیند تصمیم گیری مناسب توسط افراد مناسب در زمان مناسب به دست می آید که در واقع به معنای بهره وریست. این پژوهش با هدف آگاهی بخشی به مدیران ارشد در زمینه ی استفاده از راهکار مناسب برای نجات سازمانشان از رکود و انباشت هزینه ، کاهش اثر بخشی و کارایی فعالیت ها و نهایتا افول تدریجی آن، با استفاده از شرح الزامات استاندارد و به روش مرور مفاهیم و تجریبات کشور های پیشرو در این زمینه، انجام گرفته است.

Keywords:

کلمات کلیدی: مدیریت دارایی های فیزیکی , بهره وری , خلق ارزش افزوده , کاهش ریسک , افزایش عملکرد و قابلیت اطمینان