بررسی تاثیر مولفه های خودنظم دهی شناختی معلمان در بهبود یادگیری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مولفه های خودنظم دهی شناختی معلمان در بهبود یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان محلات انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش ۱۸۰۰ نفر، شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی مدارس شهرستان محلات در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ می باشد؛که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۳۱۷ نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره ابتدایی مدارس شهرستان محلات با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای این تحقیق از پرسشنامه خودنظم دهی اونیل و هانگ (۲۰۰۱)، پرسشنامه ارزیابی کیفیت یادگیری دانش آموزان رحمانی آخکند (۱۳۸۹) استفاده شده است. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادکه مولفه های خودنظم دهی شناختی تاثیر مثبت و معناداری بر روی بهبود یادگیری دارد؛ همچنین مقدار بتای مولفه های برنامه ریزی ۱۸۳/۰، خود ارزیابی ۴۲۳/۰، تلاش ۴۳۵/۰ و خودکارآمدی ۱۸۵/۰ می باشدکه بهبود یادگیری را پیش بینی می کنند و در سطح خطای ۰۵/۰ معنادار می باشند؛ بنابراین معلمان و مسئولان مدارس، با در نظر گرفتن عوامل مختلف، برنامه های خود نظم دهی شناختی خود را اجرا کنند که در بهبود و ارتقای یادگیری دانش آموزان انگیزه آفرینی کند.

Keywords:

خودنظم دهی شناختی , بهبود یادگیری , خودارزیابی , برنامه ریزی , خودکارآمدی.