بررسی ویژگی های رویکرد دانش آموز محور

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های رویکرد دانش آموز محور انجام شد. کلاس درس دانش آموز محور یا محیط یادگیری دانش آموز محور، جایی است که تمرکز آموزش از معلم به دانش آموز منتقل می شود. هدف نهایی این روش، پرورش دانش آموزان مستقل است و این هدف با قرار دادن مسئولیت یادگیری در دست دانش آموزان حاصل می شود. بسیاری از طرفداران یادگیری دانش آموز محور استدلال می کنند که این یکی از موثرترین راه ها برای کمک به دانش آموزان برای توسعه ی مهارت های مورد نیاز خود برای حل مسئله و یادگیری مادام العمر است. در این کلاس ها، معلم به جای این که تمام بار تدریس را به تنهایی به دوش بکشد، از شاگردان برای کمک در تدریس و اداره کلاس استفاده می کند. این امر در نهایت باعث کاهش بار کاری معلم و افزایش فرصت او برای تمرکز بر نیازهای فردی دانش آموزان می شود. در سیستم دانس آموز مداری نیازهای دانش آموزان در درجه ی اول اهمیت است و آن ها در طرح و اجرای برنامه فعالانه سهیم هستند. اجرای چنین روشی به آن معنی نیست که مسئولیت کلیه ی امور با دانش آموز باشد؛ بلکه او در این میان نقشی فعال دارد و بیشتر مواد و نکته هایی را می آموزد که با نیاز هایش هماهنگ است، احساس مسئولیت بیشتری می نماید و رضایت خاطر بیشتری به دست می آورد. چنین دانش آموزی در هنگام موفقیت، خود را مسئول می داند بنابراین در این سیستم دانش آموز هدف است و تمام جنبه های روانی، اجتماعی و بالاخره کل شخصیت فراگیر مهم است. پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است. جامعه آماری تحقیق حاضر مقالات فارسی زبان و انگلیسی زبان چاپ شده در مجلات داخلی و خارجی مرتبط با موضوع مطالعه، طی سالهای اخیر است. نتایج بیانگر آن است که معلمان برای تدریس موفق باید خود را از روش های معلم محور که موجب حفظ مطالب می شود رها کنند و به سمت روش های دانش آموز محور که سبب یادگیری عمیق، درگیری و فعالیت بیشتر دانش آموزان می شود، حرکت نمایند.

Keywords:

آموزش و پرورش , رویکرد دانش آموز محور , یادگیری , یادگیرنده