بررسی رفتار تعقیب خودرو در بزرگراه های درون شهری (مطالعه موردی: بزرگراه مدرس تهران)

شناخت رفتار تعقیب خودرو با ارائه مدل پیش بینی رفتار رانندگان، متناسب با رفتارهای اجتماعی یک منطقه و اقلیم می تواند در ایجاد فاصله ایمن کمک نموده و موجب عدم وقوع تصادفات جلو به عقب در جریان ترافیک گردد. حداقل فاصله ایمن بین خودروی پیرو که با سرعت مشخص در تعقیب وسیله جلویی خود قرار دارد را می توان با ایجاد روابط بین سرعت و سرفاصله مکانی بدست آورد و وابستگی عکس العمل خودرو پیرو را به عمل خودرو جلویی پیش بینی نمود. در این پژوهش با پردازش اطلاعات ترافیکی خودروهای عبوری از بزرگراه مدرس از طریق فیلم برداری خودروهای در تعقیب با استفاده از نرم افزارSPSS ، متداول ترین روابط خطی، لگاریتمی، نمایی و سهمی با هم مورد مقایسه قرار گرفته اند. نتایج مقایسه نشان داد که بهترین مدل رگرسیون برای سرعت و سرفاصله مکانی، سهمی درجه دو با ضریب تعیین R۲ برابر ۰/۹۴۳ است و بهترین مدل برای سرعت و سرفاصله زمانی نیز سهمی درجه دو بوده که در مقایسه با سرفاصله مکانی، سرعت با سر فاصله زمانی ارتباط کمتری دارد. چراکه مقدار سرفاصله زمانی در اغلب مواقع ثابت بوده و تغییرات کمتری نسبت به سرفاصله مکانی دارد. بررسی روابط سهمی درجه دو سرعت و سرفاصله نشان داد که متغیر سرعت با سرفاصله مکانی رابطه مستقیم داشته و با افزایش سرعت، سرفاصله مکانی نیز افزایش می یابد، چراکه رانندگان به منظور افزایش ایمنی در سرعت بالا، فاصله خود را نسبت به خودروی جلویی افزایش می دهند. لیکن رابطه سرعت و سرفاصله زمانی با یکدیگر معکوس بوده و با افزایش سرعت رانندگان، سرفاصله زمانی کاهش پیدا می کند.

Keywords:

خودروی پیش رو , رفتار تعقیب خودرو , سرفاصله زمانی , سرفاصله مکانی , ایمنی ترافیک