بررسی فرهنگ از خودگذشتگی و شهادت در ادیان الهی

شهادت، یکی از عوامل موثر و مهم در ایجاد انسجام و هم بستگی اجتماعی است. شهادت در لغت به معنی حاضر بودن و در اصطلاح مورد بررسی به معنای مقاومت و ایستادگی برای دفاع از ایمان و اعتقاد است که به جان باختن می انجامد بدون تردید مهمترین عامل شکل گیری و گسترش پایداری همه ادیان رواج آموزه مذکور در میان بنیانگذاران و پیروان آنها بوده است. این تحقیق به بررسی ابعاد شهادت در بین ادیان الهی و ارائه اشتراکات و افتراقات سنتهای دین های یادشده می پردازد. در این پژوهش موضوعاتی از قبیل بررسی لغوی و مفهومی و تحولات تاریخی واژگان آن معرفی چهره های پیشگام در شهادت، جایگاه و اجر شهیدان رابطه شهادت با نجات بخشی و دعوت دینی آیین های تکریم شهدا با استناد به متون اولیه کتب مقدس و تفاسیر مربوطه بررسی شده است. در نتایج این پژوهش آمده است شهادت و جانبازی از مهمترین مفاهیم موجود در ادیان الهی است. که از دو وجه فردی و اجتماعی برخوردار است. از این رو شهادت با نجات بخشی پیوند محکمی دارد و شهید از جایگاه والایی در فرهنگ اجتماعی ادیان برخوردار است که بهره مندی از پاداش تقدس سعادتمندی آیین های بزرگداشت توام با سوگواره ها، زیارتنامه، یادمان آرامگاه و انتقام خواهی از وجوه اشتراک آنهاست. شهادت در هر همه دین های الهی از تطور تاریخی برخوردار است و مقوله ای منحصر به مرگ با جهاد نیست و حتما باید در شرایط اجتناب ناپذیر انتخاب شود از این رو مفهومی فراتر از کشته شدن دارد و از وجوه اخلاقی و عرفانی نیز برخوردار است.

Keywords:

شهادت , اسلام , مسیحیت , یهودیت , زرتشت , هم بستگی اجتماعی