شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر انتقال تکنولوژی سبز در راستای توسعه پایدار(مطالعه موردی: صنایع غذایی ایران)

موفقیت در انتقال تکنولوژی در کشورهای درحال توسعه یکی از مهم ترین اهداف فعالیت هایی است کهنیازمند برنامه ریزی و انتخاب دقیق برای توسعه در این امر دارد و در کشورهای درحال توسعه به دلیلاشتیاق برای کسب فناوری جدید، باید بررسی دقیقی بر روی روش انتقال تکنولوژی صورت گیرد تا باشکست مواجه نگردد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر انتقال تکنولوژی سبزدر راستای توسعه پایدار در صنایع غذایی ایران است. این پژوهش ازنظر نوع تحقیق، یک پژوهش آمیختهو ازنظر هدف کاربردی است. همچنین، تحقیق پیمایشی و از نوع توصیفی می باشد . جمع آوری اطلاعاتموردنیاز برای این پژوهش به دو صورت کتابخانه ای و میدانی صورت خواهد گرفت. روش کتابخانه ایشامل مطالعه انواع متون فارسی و انگلیسی در رابطه با ادبیات مربوط به تحقیق می باشد. در روش میدانیبا استفاده از پرسشنامه استاندارد و توزیع آن در بین مدیران و کارشناسان شرکت های صنایع غذاییصورت گرفته است. عوامل موثر بر انتقال تکنولوژی سبز در راستای توسعه پایدار با استفاده از روش دلفیفازی شناسایی شدند و سپس به رتبه بندی آن ها با استفاده از روش دیمتل پرداخته شد. نتایج نشانداده اند که به ترتیب برخورداری از زیرساخت مناسب در رتبه اول، آموزش کافی به عوامل پروژه و کاربرانشرکت در رتبه دوم، یادگیری فناورانه، خلق توانمندی جذب، به کارگیری و انطباق فناوری در رتبه سوم،آموزش کارکنان در شرکت های چندملیتی صاحب تکنولوژی در رتبه چهارم، حفظ نیروی متخصص وآموزش دیده طی پروژه در رتبه پنجم و سازگاری و انطباق تکنولوژی دریافتی با شرایط محیطی در رتبهششم اهمیت قرار گرفتند.

Keywords:

تکنولوژی سبز , انتقال تکنولوژی , توسعه پایدار , دلفی فازی , دیمتل