بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر توصیف احساسات پس از طلاق در زنان مطلقه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفق ت بر توصیف احساسات پس از طلا ق زنان مطلقه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به کلینیک مشاوره سپهر آرامش مشهد در بازه زمانی دی تا بهمن ماه سال ۱۴۰۲ بودند. تعداد شرکت کنندگان در این پژوهش ۲۰ ز ن مطلقه بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ده نفری گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس نارسایی هیجانی تورنتو (۱۹۸۶) FTAS-۲۰ بوده که آزمودنی ها پیش و پس از اجرای درمان گروهی مبتنی بر شفقت تکمیل کردند . سپس گروه آزمایش طی هشت جلسه و به صور ت گروهی تحت درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفت . برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روشهای آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره، استفاده شد. دارد . یافته ها نشان داد که میانگین نمرات توصیف احساسات پس از طلاق گروه آزمایش در پس آزمون کمتر از گروه کنترل است. این بدان معناست که پس از آموزش شفقت ورزی، توصیف احساسات پس از طلاق در گروه آزمایش کاهش یافته است. این اثربخشی میتواند ماحصل تاثیر آموزش هشت فرآیند جلسات درمانی مبتنی بر شفقت باشد. زنان مطلقه در طی درمان توانستند به این شناخت برسند که علیرغم داشتن احساسات منفی به نحو موث ری عمل کنند. یافته های این پژوهش میتواند برا ی کلیه متخصصینی که به نوعی با این بخش از افراد جامعه سروکار دارند، به ویژه درمانگران حوزه خانواده مفید و مثمر ثمر قرار گیرد

Keywords:

درمان مبتنی بر شفقت , توصیف احساسات پس از طلاق , زنان مطلقه