اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتارهای خودشکن تحصیلی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتارهای خودشکن تحصیلی دانش آموزان ناتوان یادگیری است. تحقیق حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. به این صورت که از دو گروه آزمودنی تشکیل شده است که هر دو گروه دوبار مورداندازه گیری قرارمی گیرند. اندازه گیری اول با اجرای یک پیش آزمون و اندازه گیری دوم با یک پس آزمون انجام می گیرد. تشکیل گروه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی است. این عمل، نیمی از آزمودنی ها را در گروه اول و نیمی دیگر را در گروه دوم جایگزین می کند. در ادامه گروه اول مورد آزمایش (متغیر مستقل) قرارمی گیرد؛ گروه دیگر برنامه همیشگی و قبلی خود را ادامه میدهد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر ملکان در سال ۱۴۰۱ می باشد که بر اساس آمار اداره آموزش وپرورش شهرستان، تعداد ۲۵۰۰ دانش آموز را در برمی گیرد. برای انتخاب گروه ها پرسشنامه ناتوانی یادگیری پخش ودانش اموزانس که نمره کمتر از میانگین کسب کرده اند انتخاب و دسته بندی میشوند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که، فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه" آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتارهای خودشکن تحصیلی در دانش آموزان موثر است " با اطمینان ۹۵ / ۰ تایید می شود. به طور کلی نمره مربوط به رفتارهای خودشکن تحصیلی در گروه آزمایش برای مرحله پس آزمون تفاوت آنچنان زیادی با گروه کنترل ندارد جدول میانگین تعدیل شده متناظر با متغیر مذکور به صورت زیر می باشد. یافته ها نشان میدهد که که میانگین نمرات رفتارهای خودشکن تحصیلی در گروه کنترل در پس آزمون نسبت به نمرات پیش آزمون تغییر چندانی نداشته است ولی در گروه آزمایش شاخص مذکور افزایش یافته است.

Keywords:

استرس , آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی , رفتارهای خودشکن تحصیلی , ناتوانی یادگیری