ارزیابی بهره گیری از اصول معماری بیوفیلیک بر ادراک انسان از فضای معماری

امروزه زندگی شهرنشینی و پیشرفت های فناوری، انسان را از طبیعت دورساخته و عدم آسایش و آرامش انسان ها را به دنبالداشته است. این در حالی است که پیوند انسان و طبیعت همواره غیرقابل انکار بوده و سبب ادامه حیات او بوده است. ارتباطتنگاتنگ انسان با طبیعت سبب شده است تا معماران نیز هم از طبیعت برای طراحی بناها الهام گرفته و هم در تلاش برایمستحکم تر کردن ارتباط انسان با طبیعت برآیند. معماری بیوفیلیک، یکی از رویکردهای جدید در معماری امروز است که درپی طراحی بناها با استفاده از عناصر طبیعت است تا از این طریق انسان به آرامش روحی و روانی دست یابد. از لحاظ روانی نیزانسان نیازمند این ارتباط بوده و مباحث روانشناسی محیطی، مهر تاییدی بر این ادعا هستند. هدف این پژوهش، بر رسی مفهوممعماری بیوفیلیک و اصول آن در طراحی بناها با کاربری های متفاوت و همچنین ارتباط آنها با روانشناسی محیطی است. روشتحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای انجام شده است. نتایج حاصل از این پژوهش –حاکی از آن است که عواملی که سبب ارتباط معماری بیوفیلیک و روانشناسی محیطی به هم می شوند و آن ها را در ارتباطتنگاتنگی با هم نگه می دارند، انسان و طبیعت هستند. برگشت انسان به طبیعت، یکی از موضوعات مهمی است که علاوه برآرامش جسمانی، آسایش روحی و روانی انسان را نیز به دنبال دارد و روانشناسی محیطی از طریق ادراک طبیعت این ادعا راثابت می کند.

Keywords:

معماری بیوفیلیک , اصول معماری بیوفیلیک , روانشناسی محیط , فضا , ادراک انسان , طبیعت