رابطه تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان با سازگاری دانش آموزان

سازگاری شاخصی است که بر نحوه برخورد دانش آموزان با مدرسه و عملکرد تحصیلی آنها تاثیر بگذارد. هدف پژوهش حاضر رابطه تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان با سازگاری دانش آموزان بود. این مطالعه، یک پژوهش از نوع همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. در این راستا، ۲۱۰ نفر با روش در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های سازگاری، تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تاب آوری و راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان با سازگاری دانش آموزان همبستگی مثبت معنی دار و بین راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان با سازگاری دانش آموزان همبستگی منفی معنی دار وجود دارد. همچنین تاب آوری و تمرکز مجدد مثبت و ملامت خود، پیش بینی کننده سازگاری بودند. می توان نتیجه گرفت که این متغیرها به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم در ایجاد یا عدم سازگاری موثر هستند.

Keywords:

تاب آوری , تنظیم شناختی هیجان , سازگاری