اثربخشی آموزش شوخ طبعی بر کیفیت روابط زناشویی زنان منطقه کهریزک سال ۱۴۰۱

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش آموزش شوخ طبعی بر کیفیت روابط زناشویی در زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره و روان شناختی رازی آموزش و پرورش منطقه کهریزک در سال ۱۴۰۱ بوده است. روش این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده و از بین۶۰ مراجعه کننده زن با مشکلات زناشویی پس از مصاحبه اولیه ۳۰ نفر انتخاب شده و به طریق جایگزینی تصادفی در گروه های ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرارگرفتند. این آزمودنی ها ابتدا پیش آزمونی با پرسشنامه های شوخ طبعی مارتین و همکاران (۲۰۰۳) و وضعیت زناشویی گلومبرگ- راست (۱۹۹۸) را پاسخ گفتند. سپس ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شوخ طبعی به صورت هفته ای یک بار اجرا شد. بعد از یک هفته پس آزمون از پرسشنامه های فوق به عمل آمد. یافته های به دست آمده از جمع آوری داده ها که با استفاده از آزمون آنالیز کواریانس مورد تحلیل قرارگرفت، نشان داد اثربخشی روش آموزش شوخ طبعی بر افزایش کیفیت روابط زناشویی زنان مورد تایید است. در نتیجه مداخله آموزش شوخ طبعی می تواند موجب ارتقاء سطح کیفیت روابط زناشویی گردد.

Keywords:

ارتباط زناشویی , احترام و اعتماد , شوخ طبعی , کیفیت روابط زناشویی , رضایت زناشویی , علایق مشترک