بررسی رابطه بین شادکامی و امید به زندگی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان سرپرست خانوار شهرستان ارومیه

زنان سرپرست خانوار با دغدغه های معیشتی، عاطفی، وسواس های فکری و... روبرو می شوند. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه بین شادکامی و امید به زندگی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در بین زنان سرپرست خانوار بود. روش تحقیق حاضر به روش توصیفی و همبستگی و با استفاده از تکنیک پیمایشی بود. جامعه آماری کلیه زنان سرپرست خانوار شهرستان ارومیه بود که به تعداد ۲۴۵ نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از فرمول جامعه مشخص کوکران انتخاب شدند . ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های استاندارد؛ امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۲۰۰۵)، شادکامی آکسفوردآرگایل، مارتین و کراسلند (۱۹۹۹)، کیفیت زندگی مرکز بین المللی کیفیت زندگی (۱۹۸۹) و خودکارامدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) بود. روش تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار spss و با استفاده از روشهای همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه و رگرسیون برای پیش بینی صورت گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که شادکامی و امید به زندگی به ترتیب با همبستگی ۰/۶۹۱ و ۰/۷۹۸ با کیفیت زندگی و شادکامی و امید به زندگی با خود کارآمدی به ترتیب ۰/۶۱۱ و ۰/۷۷۷ در سطح اطمینان ۰/۹۹ رابطه معنی داری دارد. همچنین شادکامی و امید به زندگی بواسطه کیفیت زندگی و خود کارامدی در سطح اطمینان ۹۹ درصد(P-Value≤۰/۰۱) قابل پیش بینی بود. نتیجه کلی اینکه، امید به زندگی می تواند زنان سرپرست خانوار را به سوی اهداف مطلوب نزدیک کند و می تواند رابطه نزدیکی با خودکارآمدی داشته باشد. با توجه به اینکه زنان سرپرست خانوار مشکلات زیادی برای حضور در جامعه دارند، آن دسته از زنانی که انگیزه ها و اهداف متعالی دارند خودکارآمدی بیشتری خواهند داشت.

Keywords:

شادکامی , امید به زندگی , کیفیت زندگی , خودکارآمدی و زنان سرپرست خانوار