مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و اضطراب سلامت در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و اضطراب سلامت در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش پژوهش با طرح پیش آزمون_ پس آزمون است. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استان مرکزی در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه های آماری به صورت دردسترس به تعداد ۴۵ نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفی به ۳ گروه شامل طرحوره درمانی (۱۵ نفر)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خستگی مزمن (CFS) و پرسشنامه اضطراب سلامت (۲۰۰۲) بودند و طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش تنظیم شدند. درنهایت از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اثر طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان خستگی مزمن و اضطراب سلامت تفاوت معناداری وجود دارد و مقدار ضریب اتا نیز نشان داد که میزان ضریب اتا برای تاثیر گروه ها برای متغیرهای نشانگان خستگی مزمن (۷/۵۵۷=F) و اضطراب سلامت (۱۴/۱۱۰=F) در سطح ۰/۰۰۱ معنی دار بوده است، بنابراین می توان گفت که بین سه گروه در نمرات پس آزمون بعد از تعدیل نمرات پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. علاوه براین، نتایج حاصل از اجرای آزمون آماری t همبسته نشان داد که تفاوت معنی-داری بین تغییرات میانگین خستگی مزمن و اضطراب سلامت در میان بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بعد از یک ماه در گروه طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مرحله پیگیری مشاهده نمی-شود و این نتایج تایید می کند که طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی مزمن و اضطراب سلامت در میان بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس از پایداری مناسبی برخوردار بوده است.

Keywords:

طرح واره درمانی , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , نشانگان خستگی مزمن , اضطراب سلامت , مولتیپل اسکلروزیس