اثربخشی مداخلات مددکاری اجتماعی بر خودآگاهی و افکار خودآیند منفی در بین زنان سرپرست خانوار

هدف پژوهش حاضر اثربخشی مداخلات مددکاری اجتماعی بر خودآگاهی و افکار خودآیند منفی در بین زنان بی سرپرست است . این تحقیق کاربردی به روش توصیفی پیمایشی از شاخه مطالعات میدانی انجام شده است . جامعه آماری تحقیق حاضر، زنان سرپرست خانوار منطقه ۳ شهر مشهد است که به کلینیک های مشاوره مراجعه کرده اند، از بین افراد تشخیص داده شده به صورت در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل منتسب شدند. نمونه پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی دردسترس می باشد. به منظور اندازهگیری خود آگاهی از نستورم و داویس (۲۰۰۲) و افکار خودآیند از پرسشنامه هالون و کندال (۱۹۹۸) استفاده شد که روایی و پایایی آن تست شده است . آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات از میانگین و انحراف استاندارد نمرات در سطح توصیفی و از تحلیل کوواریانس چند متغیره به منظور مقایسه میانگین نمرات گروه ها در مرحله پیش آزمون و پس ازمون استفاده می گردد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات پژوهش از نرم افزار ۲۲ spss استقاده می شود. نتایج تحلیل بیانگر این است که مداخلات مددکاری اجتماعی بر خودآگاهی و افکار خودآیند منفی در بین زنان سرپرست خانوار تاثیر مثبت و معنادار دارد.

Keywords:

مداخلات مددکاری اجتماعی , خودآگاهی , افکار خودآیند منفی