پیش بینی رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت ، سازگاری اجتماعی و حس انسجام بر اساس توانمندی ایگو در بین نوجوانان

هدف اصلی این پژوهش تعیین رابطه رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت ، سازگاری اجتماعی و حس انسجام بر اساس توانمندی ایگو در بین نوجوانان می باشد. نوع تحقیق حاضر بر اساس هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها به شیوه پیمایشی صورت گرفته است . جامعه آماری کلیه نوجوانان شهر رشت در سال در سال ۱۴۰۲ می باشد. حجم نمونه براساس جدول مورگان ۱۵۰ نفر می باشد. در این پژوهش از نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه حس انسجام آنتونووسکی ، قدرت ایگو مارکستروم و همکاران، سازگاری اجتماعی کالیفرنیا کلارک و همکاران و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر می باشد. نتایج نشان میدهد که در بین ابعاد رفتارهای ارتقا دهنده سلامت ، بین اضطراب و اختلال خواب و افسردگی با توانمندی ایگو در بین نوجوانان رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. ولی بین متغیرهای علائم جسمانی و اختلال در کارکرد اجتماعی با توانمندی ایگو ارتباطی دیده نشد. همچنین با توجه به نتایج ضرایب همبستگی بین رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت و توانمندی ایگو در بین نوجوانان در سطح ۰۵,۰ رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج نشان می دهد که در بین ابعاد سازگاری اجتماعی ، فقط بین روابط مدرسه ای و توانمندی ایگو در بین نوجوانان رابطه مثبت و معنی داری دیده می شود. ولی بین سایر ابعاد سازگاری اجتماعی با توانمندی ایگو در بین نوجوانان رابطه ای یافت نشد. همچنین با توجه به نتایج ضرایب همبستگی بین حس انسجام و توانمندی ایگو در بین نوجوانان در سطح ۰۱,۰ رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. سازگاری اجتماعی پیش بینی کننده منفی و معناداری در تبیین واریانس توانمندی ایگو نوجوانان هستند. نتایج همچنین نشان داد که رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت و حس انسجام پیش بینی کننده مثبت و معناداری در تبیین واریانس توانمندی ایگو نوجوانان است . بر اساس ضریب تعیین به دست آمده راهبردهای رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت ، سازگاری اجتماعی و حس انسجام ۲۶ درصد از واریانس توانمندی ایگو نوجوانان را تبیین می کند.

Keywords:

رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت , سازگاری اجتماعی , حس انسجام , توانمندی ایگو