اثربخشی درمان روان پویشی فشرده کوتاه مدت بر ناگویی هیجانی نوجوانان

این پژوهش باهدف بررسی اثر بخشی درمان روان پویشی فشرده کوتاه مدت بر ناگویی هیجانی نوجوانان دختر مبتلا به ریفلاکس انجام شد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری اطلاعات نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و گواه و از نظر روش انجام از نوع کمی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه ی بیماران مبتلا به ریفلاکس مراجعه کننده به بیمارستان ثاراالله بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به ریفلاکس مراجعه کننده به بیمارستان ثاراالله بود که با استفاده از فرمول کوکران جمعا ۳۰ نفر بعنوان نمونه آماری در دو گروه آزمایشی و گواه ۱۵ نفره بدست آمد. روش نمونه گیری بصورت هدفمند بود. قبل از آموزش پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو TAS-) (۲۰ را بعنوان پیش آزمون بر روی گروه آزمایش و گواه تکمیل نمودیم ، سپس در گروه آزمایش پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) را اجرا کردیم . با توجه به نتایج بد ست آمده از آزمون تحلیل کوواریانس م شخص شد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی هیجانی دختران نوجوان مبتلا به ریفلاکس تاثیر دارد. بدین ترتیب در روان شناسان و مشاوران باید در جلسات مشاوره و درمانی دختران مبتلابه ریفلاکس به درمان روان پویشی فشرده کوتاه مدت توجه ویژه داشته باشند.

Keywords:

درمان روان پویشی , ناگویی هیجانی , نوجوان