اثربخشی درمان مبتنی برشفقت متمرکز بر خود بر حساسیت اضطراب ی و تحمل پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس شهر ماهشهر

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی برشفقت متمرکز بر خود بر حساسیت اضطرابی و تحمل پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس شهر ماهشهر بود. پژوهش حاضرنیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون-پس آزمون وکنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به ام اس تحت پوشش انجمن بیماران مبتلا به ام اس در شهر ماهشهر در سال ۱۴۰۲ بود. از بین تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری دردسترس و براساس ملاک های ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل(۲۰ نفردرهرگروه).گروه آزمایش حت ت ۸جلسه ۹۰دقیقه ای درمان مبتنی برشفقت متمرکزبرخودقرارگرفت . ابزارجمع آوریدادههاعبارت بودازپرسشنامه حساسیت اضطرابی ((ASI، تحمل پریشانی (سیمونزو گاهر ،۲۰۰۵). دادهها با استفاده از نرم افزار ۲۳spss-وازطریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی برشفقت متمرکز بر خود باعث کاهش حساسیت اضطرابی زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس می شود. درمان مبتنی برشفقت متمرکز بر خود باعث افزایش ادراک کنترل اضطراب زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس می شود. درمان مبتنی برشفقت متمرکز بر خود باعث باعث کاهش تحمل پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس می شود .

Keywords:

درمان مبتنی برشفقت متمرکز بر خود , حساسیت اضطرابی , تحمل پریشانی روانشناختی , زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس .