بررسی رابطه ذهنیت مثبت و خود تنظیمی با رشد تحصیلی در میان دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستانثلاث باباجانی

زمینه و هدف: آموزش دانش آموزان در تمام دوره ها به منظور تغییر افکار، رفتار، نگرش ها و مهارت های آنان صورت می گیرد و سرانجام به صورت پیشرفت یا عملکرد تحصیلی سنجیده می شود. تلاش برای شناسایی عوامل مهم در رشد تحصیلی و ارائه راهبردها و انجام اقداماتی در جهت کاهش خسارات ناشی از افت تحصیلی ، مستلزم تحقیقات بسیار در این زمینه است هدف از این پژوهش تدوین مدل رابطه ذهنیت مثبت و خود تنظیمی با رشدتحصیلی در میان دانش آموزان مقطع متوسطه دوره متوسطه بود.روش پژوهش : پژوهش حاضر از نوع همبستگی و از نوع تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر و پسر پایه مقطع متوسطه ی دوم شهرستان ثلاث باباجانی در سال تحصیلی ۱۴۰۳ -۱۴۰۲ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای خوشه ای بر اساس جدول مورگان به تعداد ۲۶۵ نفر دانش آموز انتخاب شدند برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران و خودراهبری فیشر و همکاران استفاده شد. برای تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS استفاده شد.یافته ها: و نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که کل مدل از برازش نسبی برخوردار است وضرایب همبستگی از ذهنیت مثبت ، خودتنظیمی به پیشرفت تحصیلی معنی دار بوده ارتباط معنادار و مستقیمی بین این متغیرهای وجود دارد.نتیجه گیری : بنابراین می توان گفت که ذهنیت مثبت ، خودتنظیمی از جمله متغیرهای مهم و موثر در رشد تحصیلی هستند که معلمان و سایر دست اندرکاران حوزه ی آموزش باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند .

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , ذهنیت مثبت , خود ناتوان بینی تحصیلی , خود تنظیمی .